مهدی صانعی
ضرورت اصلاحطلبی واقعگرا برای حفظ و تقویت موقعیت حزب
هموندان گرامی، برداشت من از مباحث اخیر نشان میدهد که برخی همفکران، مسیرهایی مانند تحولخواهی یا توسعهگرایی را به عنوان جایگزین اصلاحطلبی مطرح کردهاند. اما تجربه و شرایط فعلی حزب، ضرورت صبوری و واقعگرایی را بیش از پیش نمایان میکند. تلاش برای تحقق آرمانها و ایدهآلها بدون توجه به محدودیتها و ساختارهای موجود، فرایندی زمانبر و پرهزینه خواهد بود؛ و ممکن است پتانسیلهای بالقوه، حتی اگر ایدهآل و منحصر به فرد باشند، هرگز به بالفعل تبدیل نشوند.
نگاهی گذرا به روند حزب از سال ۱۳۹۹ تاکنون نشان میدهد که:
حزب در میان اقشار و نسل جدید جامعه، به ویژه نسل Z، شناخته شده نیست و جایگاه خود را از دست داده است.
بسیاری از امتیازات و موقعیتهای سیاسی و اجتماعی که طی سالها کسب شده بود، به دلیل فاصله گرفتن از جبهه اصلاحطلبان، کاهش یافته است.
جدا کردن راه حزب از اصلاحات و خروج از جبهه، هزینههای سنگینی برای حزب، اعضا و جامعه خواهد داشت و ممکن است موجب انزوای سیاسی شود.
بر این اساس، پیشنهاد میکنم:
در شرایط کنونی، مسیر اصلاحطلبی واقعگرا را انتخاب کنیم و با همگرایی و همافزایی با سایر احزاب اصلاحطلب، سینرژی لازم برای تحقق اهداف حزب را ایجاد کنیم.
از موقعیت موجود برای گماردن اعضای توانمند در پستهای مناسب استفاده کنیم تا کادرسازی حزب تقویت شود و حضور حزب در میان اقشار جامعه پررنگتر گردد.
آگاهی دادن به مردم و تبلیغ ایدهها و اهداف حزب، در چارچوب اصلاحطلبی، به شکل مؤثرتر و با هزینه کمتر انجام شود.
چنین رویکردی به حزب اجازه میدهد که هم اهداف توسعه و تحولخواهی خود را دنبال کند و هم موقعیت واقعی و دستاوردهای ۳۰ سال گذشته را حفظ نماید. اگر مسیر فعلی اصلاحطلبانه رعایت نشود، در صورت روی کار آمدن دولت اصولگرا طی سه سال آینده، حتی برگزاری جلسات حزبی نیز با مشکلات جدی روبهرو خواهد شد.
بنابراین، واقعگرایی و انتخاب مسیر رودخانهای اصلاحات، نه تنها عقلانی است، بلکه راهی است برای استفاده بهینه از فرصتها و جلوگیری از هدر رفتن زمان و منابع حزب.