هانا قدم
اصلاحطلبی عملگرا: راهبرد گذار تدریجی در مواجهه با چالشهای ائتلافی
هموندان گرامی، وظیفه امروز ما در این جمع، انتخاب قطبنمای استراتژیک حرکتمان است. ما در تقاطع بزرگترین رویکردهای سیاسی ایستادهایم: اصلاحطلبی، تحولخواهی، توسعهبخشی و اقشارگرایی.
بررسی ما، مبتنی بر نظریههای گذار دموکراتیک، ما را به یک تصمیم بنیادین رهنمون میسازد: استراتژی کلان ما باید «اصلاحطلبی عملگرا» باشد. چرا؟ زیرا در مواجهه با فضاهای سیاسی متصلب، گذار موفق فرایندی است که گامبهگام و با ائتلافهای هوشمندانه سازماندهی میشود. آرمانگرایی بدون در نظر گرفتن محدودیتهای ساختاری، آرمانگرایی نیست؛ بلکه بهانهای برای انفعال است.
انتخاب اصلاحطلبی عملگرا، عقبنشینی از آرمانهای بزرگ نیست؛ بلکه بر اساس نظریه گذار در فضاهای بسته، استراتژی بهینهای است که ریسکها را مدیریت میکند. این رویکرد بر سه محور استوار است:
اول: واقعبینی ساختاری
در نظامهای سفت و سخت، هرگونه تلاش برای تغییر ناگهانی و ریشهای – آنچه میتوان آن را «تحول آتشی» نامید – ریسک سرکوب کامل یا واکنش شدید ساختار مسلط را به همراه دارد. ما با گامهای کوچک و ایجاد ائتلافهای سنجیده، شکافهایی ایجاد میکنیم که گذار واقعی را در بلندمدت ممکن میسازد.
دوم: تفکیک هوشمندانه توسعه و تحول
تحول بدون بسترسازی نهادی شکست میخورد. توسعه اقتصادی و بهبود معیشت، سوخت لازم برای استمرار مطالبات سیاسی ماست. اصلاحات تدریجی، اکسیژنی است که به آتش تحول اجازه میدهد به جای انفجار و خاموشی، به شکلی پایدار شعلهور بماند. ما نباید آینده ملت را به ریسک فروپاشی نهادی واگذار کنیم.
سوم: اصلاحطلبی به مثابه بستر تحول
اصلاحطلبی را نفی تحول نمیدانیم، بلکه آن را ابزاری عملی برای تحقق تدریجی اهداف بزرگتر میبینیم. هدف ما، کسب ظرفیت از مسیرهای موجود و ساختن نهادهای کارآمدتر است تا در آینده زمینه برای تحولات ساختاری عمیقتر فراهم شود.
علی ایحال، ما معتقدیم به جای «آتش بیبرنامه»، باید سازماندهی تحول ماندگار را هدف قرار دهیم؛ تحولی که با اصلاحات هوشمندانه و متعهدانه پایههای آن تقویت میشود.
مسئولیت حیاتی ما در این مقطع، تداوم حرکت، اصلاح مداوم راهبردها و اجرای نقد جدی و متعهدانه است تا جریان را به سمت یک رویکرد کاملاً عملگرا هدایت کنیم و در نهایت، تحول ساختاری پایدار را سازماندهی نماییم.